En toen was niet alleen de laatste week aangebroken, maar ook de ( voorlopig ) laatste werkdag.
Zoveel collega's die nog gedag kwamen zeggen!  Het was echt super geweldig! En natuurlijk zoals gewoonlijk wist ik van niks.
Ze hadden voor mij een boekje gemaakt, ik mocht het wel uitpakken, maar niet inkijken.....
Dus dat boekje is meteen thuis in de rugzak gestopt. Voor onderweg!
Wat ook voor onderweg is, is een hele mooie zilveren schelp aan een speldje.
Van alle collega's, gemaakt door een collega, geschonken aan mij. Echt heel lief.
En ook vandaag ( vrijdag ) staat de telefoon niet stil. Allemaal enorm bedankt!
De grote tocht kan nu beginnen.
Maar niet zonder de officiele zegen van meneer Pastoor natuurlijk. Dus vanmiddag was het zover. Eerst hebben we samen gesproken over De Camino en vervolgens zijn we naar de kerk gegaan, waar ik de zegen mocht ontvangen. Echt weer een plechtig moment.  Dit was het laatste bericht. En ik zal proberen om in Spanje nog een verhaal te schrijven.