Hallo lieve allemaal! Heel hartelijk bedankt voor alle reactie´s en voor de sms-jes. Inderdaad is het bij die ene blaar gebleven. Peter uit Engeland heeft een speciale padding gemaakt voor in mijn schoen.
Dus gisteren nadat we hadden gegeten en weer in de Albergue kwamen nodigde de hospitaleros ons nog uit om bij het vuur te komen zitten. Een soort blokhut met op de vloer in het midden een heel groot vuur.
We kregen allemaal een borreltje en er werd gezongen met gitaar. Helemaal leuk!
Maar om kwart voor 10 was het dan echt tijd om naar bed te gaan. Een beetje pelgrim slaapt al om 9 uur.
Prima geslapen met 4 dames op een kamer. `s ochtends om half 7 opgestaan....Grote paniek.....Bril kwijt!!!!
Paniek, paniek, paniek!!!
Het restaurant van de avond tevoren was al open, maar niks gevonden. Met een zaklantaarn de kamer afgezocht, maar nee... Vreselijk.
In de blokhut gekeken, ook niks. Nou, dan maar de rugzak helemaal uitpakken en aan het universum vragen of ik alsjeblieft mijn bril terug mag.
En toen wist ik ineens waar de bril was. In mijn kleine tasje, dat ik net in de rugzak gepropt had.
Dikke tranen van opluchting en na Peter gebeld te hebben en een dikke knuffel te hebben gekregen van Cornelia en Peter zijn we weer op pad gegaan.
Van Sarria naar Portomarin, over 21 kilometer.
De mist hangt tussen de bergen en het is heerlijk fris. Ook vandaag heeft God weer een paar bergen naar beneden laten komen, want volgens de boekjes zijn er nauwelijks stijgingen maar de ervaring leert anders.
Weer kleine weggetjes met losse stenen, maar ook rivierbeddingen met stapstenen. Das nog best link met al dat gewicht op je rug.
Heel mooi allemaal, deze rivierbeddingen heten corredoiras.
Onderweg passeren we de 100km steen! Wauw, raar gevoel. Wel weer een mooi moment!
En natuurlijk weer de gebruikelijke fotosessies bij de steen.
Al 1,5uur voor je Portomaring binnen loopt kun je het stadje al zien. Er ligt een stuwmeer voorm wat het verzonken Portomarin herbergt. Beetje bizar. Waterstand is laag, dus je kunt de daken van de huizen zien.
We vinden een mooie albergue. O Mirador. Met 3 krijgen we een eigen kamer, weliswaar met een gordijn ervoor, maar heel schoon en gezellig.
Bar en restaurant zijn boven, dus we hoeven nergens meer heen.
En dat is maar goed ook want het gaat regenen en onweren! Kei hard.
Maar terugkijkend op vandaag was het weer een geweldige dag! Vanavond wat eten en dan denk ik vroeg naar bed. Morgen van Portomarin naar Ligonde, over 17 kilometer. Eitje!!
Nog steeds gaat het lopen zeer goed! Totaal geen spierpijn of andere vervelende dingen.
Dag lieve allemaal. Dikke kus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten