Ruitelan - O Cebreiro

Echt heel goed geslapen vannacht! En vanochtend wakker gemaakt om 06.30uur met het Ave Maria! Ik vroeg me nog af of ik de muziek we zou horen, maar werkelijk kei hard, maar super geweldig! Opgevolgd door Nessum Dorma 3  Tenors.

We lagen allemaal keihard te lachen in bed. Zoals gisterenavond maakt ook deze ochtend de hospitalero van de Refugio het eten klaar. Het is allemaal heel makkelijk en het voelt als thuis. Loop gewoon in je short en hempje naar de douche. Niks aan de hand.

Na gegeten te hebben gaan we dan beginnen aan d beklimming van de O Cebreiro. Ik ben een beetje zenuwachtig, maar volgens de andere gaat het prima lukken. De rugzakken gaan met de auto naar boven. Dus alleen water, regenjack en loopstokken mee.
Heel raar om met zo'n lichte rug te lopen. Dus aldus gaan we in de schemer op pad. Cornelia, Peter en ik.
Inderdaad flinke stijgingen en ik denk dat mijn hart uit mijn lijf zal kloppen, maar het gaat goed.
Normaal gesproken hult deze berg zich in de mist, maar nu is het prachtig helder zonnig weer!
Je kunt ver kijken en het wordt een prachtige tocht. Ik had niet gedacht dat ik het zou halen, maar toch...
Eenmaal boven aangekomen wordt er natuurlijk omhelst en gelachen en gaan we op zoek naar onze rugzakken. Vannacht wordt er weer geslapen in een Refugio, er is geen andere keuze. Met 26 op een kamer.. we zullen zien.