Nou....we zullen nog wel zien moet eigenlijk zijn we zullen nog wel horen!
1 pelgrim lag zo ongelofelijk hard te snurken, het was echt niet normaal. Heel de zaal was wakker.
Dus een echt beste nacht was het niet.
Dus weer vroeg uit de veren om te beginnen aan de afdaling naar Triacastela. Volgens het boekje 21km lopen, waar je ongeveer 6 en een half uur over zal doen.
Het weer is wederom geweldig en we zien onderweg de mooiste vergezichten. Hoogtepunt is toch wel het passeren van de 150km steen en het passeren van de grenssteen naar Galicie.
Dus al 200km gelopen en nog 150 te gaan. Ik begin te geloven dat het gaat lukken!
Maar er moet nog wel even geklommen worden naar de Alto de Poio! Steil omhoog! Niet omhoog kijken zegt Cornelia tegen mij, maar het is werkelijk ontmoedigend. Maar zoals tot nu toe haal ik het tot boven!
In Triacastela zijn verschillende albergues, geen hostals. Dus we kiezen de kleinste, hier liggen ongeveer 13 mensen op 1 kamer. Wij krijgen gezelschap van een groep fietsers.
's avonds aan tafel in een restaurant zijn we met 5. Cornelia, Peter, Julia uit Australie, Michael uit Australie en ik. Echt heel gezellig en er worden de meest bijzondere verhalen verteld over ieders belevenis op De Camino. En we zijn er allemaal van overtuigd dat : Strange things happen on The Camino.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten