Vanochtend na een goede nachtrust een heerlijk ontbijtje. De eigenaar is niet aanwezig dus wij bedienen onszelf, eten wat, sluiten de deur weer en de sleutel in de brievenbus.
Vandaag lopen van El Acebo naar Ponferrada. Weer allemaal van die smalle weggetjes door de bergen. Op sommige stukken heeft de brem zoveel plaats in beslag genomen, dat er geen doorkomen aan is. Weer veel modder en natte stukken, veel losse stenen en afdalingen.
Maar vandaag prachtig weer!´s ochtends hingen de wolken nog tussen de bergen met daarboven een strak blauwe lucht. Het gaat vooralsnog goed! En geen blaren! Echte wondersokken dus!
Eenmaal aangekomen in de Albergue blijkt deze pas om 14.00uur open, dus even wachten maar. Ponferrada is een grote stad, dus ik heb geen zin om naar een Hostal op zoek te gaan. Ik krijg een bedje op een 4 persoons kamer. Met 2 spaanse dames en Cornelia uit Namibie. Ze spreekt een beetje Nederlands, echt heel grappig. In de keuken eten mensen en er komen nog steeds pelgrims binnen.
Iedereen die binnenkomt krijgt limonade en een koekje en wordt omhelst door Pepe. Hij zegt zijn naam en dan moet jij ook je naam zeggen. Heel lief allemaal, beetje EO gedachte.
Had ik trouwens al verteld dat je niet persee spaans hoeft te spreken. Op De Camino is een eigen taal, namelijk Spanglish.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten